Et Uemse Liedgut
 
Uemse Knolle...
Medden in et Klefse Land, 
dor wässt op guje Grond,
en herrlich knackig läcker Deng, 
so safteg än gesond.
Wän ens dor draan däj schnuppere, 
kömmt nit merr dorvan loss,
dat Hatt fengt an te fuppere, 
dütt man dran denken bloss,
dat Hatt fengt an te fuppere, 
dütt man dran denken bloss.
Dat Beste wat et gääwe kann 
hier onder op de Wält,
on wat man ok nit kriege kann 
förr erne Sack voll Gäld,
dat sin die Uemsse Knolle,
die sin so moj verpackt,
die hätt dän liewen Heer 
an sirnen besten Dag gemackt,
die hett dän liewen Heer 
potverdome besönders gut gemackt.
On weil dat op die Mensse sich 
ok öwerdraage lett,
es dat ok kloor dat jedermann 
op Uemsse Knolle stett.
Die Määjches herrlich knackig läcker, 
dat es wat förr et Oog,
die jagen ouw op honderttachenteg 
dän Blutdruck hoch,
die jagen ouw op honderttachenteg 
dän Blutdruck hoch.
Dat Beste.....
On ernen Uemsse Jong 
dat es en Belderbuuk van Mann,
wor jede Dern on jede Maid 
doch bloss van drööme kann.
On hett sich een mett ganz vööl Glück 
es ernen opgefesst,
es dat as wenn en Engelke 
öör öwert‘t Herzke pesst,
es dat as wenn en Engelke 
öör öwert‘t Herzke pesst.
Dat Beste....
 
Uemse Schüsterkes
Nouw liewe Lüjkes lüstert es, 
wej sin die Uemse Schüsterkes, 
wej maake Schüntjes klein of groot, 
et Schüntjes maake es ons Brot.
Refrain:
Mar as wej fiere, dann dün wej‘t rechteg, 
sin bej et prüüwe nit ärg versechteg, 
en Karr voll Ärbejt mekt ons nit bang, 
Uemse Schüsterkes met Nam on Klang.
Nouw liewe Lüjkes lüstert es, 
van wääges Uemse Schüsterkes, 
bekennt näs ernen bonten Hond, 
än ston met twee Been op de Grond.
Refrain:
Mar as wej fiere, dann dün wej‘t rechteg...
Nouw liewe Lüjkes lüstert es, 
denkt an die Uemse Schüsterkes, 
en Denkmal stett förr ons as Staaat, 
en Schüsterke näs Kempkes Graad.
Refrain:
Mar as wej fiere, dann dün wej‘t rechteg...